Leven zonder dieet – maand 4 en 5
Zo, maand 4 en 5 van leven zonder dieet zijn ook alweer achter de rug!
Leven zonder dieet – hoe ging het in maand 4 en 5?
Ik heb even teruggelezen: maand 2 & 3 van leven zonder dieet.
Grappig. Ik zat er een beetje mee in de knoei met of ik nou veel met eten bezig wilde zijn of niet.
Dat is weg. Volledig weg.
Vakantiekilo’s
Het gewicht daalt ook weer gestaag en ik zit nog steeds (ook met die paar extra kilootjes) in een gezonde bmi zone.
Ik voldoe ook nog steeds aan het Life Time Member status van WW.
Alleen ga ik daar niet meer heen.
Ik ben er klaar mee. Het past niet meer bij mij. Kort geleden kreeg ik allemaal berichten over leuke wijzigingen bij Weight Watchers en ik stonk er in. Ik werd lid om te kijken wat er was veranderd. Je kunt er hier alles over lezen trouwens: Weight Watchers wordt WW – wat is er veranderd?
Leven zonder dieet & Weight Watchers vanaf een afstandje
Het heeft me goed gedaan om weer even lid te zijn. Niet omdat ik weer mee wil doen met punten tellen enzo. Nee, omdat ik het nu allemaal vanaf een afstandje kon bekijken. Ik was er geen onderdeel meer van.
En dat is raar. Want je ziet dan hele rare dingen (taart als ontbijt is heel normaal binnen de WW community). En weerstand. Zoveel weerstand. En strijd.
Bijna niemand luistert naar z’n lijf. Het lijf dat uniek is en je signalen geeft over wat het nodig heeft, en wat niet goed voor je is. Iedereen luistert naar WW en naar punten.
Samen een mooi stel
Ik ben klaar met de strijd tegen m’n lichaam. Het is geen strijd. Het is een samenwerking.
Leren luisteren naar m’n lichaam was het beste cadeau dat ik mezelf heb gegeven in lange tijd. Ik voel me verbonden met m’n lichaam. Wij zijn samen een mooi stel. Ik ben nauwelijks meer bezig met eten, behalve op het moment van boodschappen doen, eten koken, eten, en uit eten gaan. Verder niet. Heerlijk.
Teruggezogen in de WW connect community
Deze week merkte ik de kracht van een grote community: je gaat zo weer meedoen. Je wordt er weer ingezogen.
De energie van zo’n groep is zo groot en sterk, dat je echt heel goed in je schoentjes moet staan om niet meegezogen te worden in de groepsenergie.
Ik werd meegesleurd. Ik voelde het gebeuren. En toch ging ik mee. 1 Dag heb ik zelfs weer m’n punten ingevoerd. Ik reageerde weer op de berichten. Plaatste zelf weer wat. En ik wil niet. Ik wil niet terug naar strijd. Ik hou van m’n lijf. Van mezelf. Ik wil samenwerken.
Voorgoed afscheid van Weight Watchers?
Ik heb besloten. Dit past op dit moment niet meer bij mij. Ik trek me terug uit de groepsenergie van WW.
Hoe goed het me vroeger ook heeft geholpen, en hoe goed het anderen waarschijnlijk ook helpt met afvallen en op gewicht blijven. Het voelt nu zo onnatuurlijk om richtlijnen te volgen van een commercieel bedrijf.
WW. Een bedrijf dat vers en gezond eten promoot, maar ontzettend veel fabrieksvoer op z’n workshops verkoopt.
Je zou een verspakket verwachten. Een boodschappentas vol heerlijk vers voedsel dat je op de cursus mee krijgt en waar je lekkere verse dingen mee gaat maken. Misschien zelfs wel samen. Lekker samen koken en eten. Maar nee. Ze verkopen snoep en chips.
Je zou verwachten dat er sport-apparaten staan op de cursuslocaties, waar je gezellig na het praatje met z’n allen er tegenaan kunt gaan om al je cellen in je lijf even lekker wakker te maken. In plaats daarvan ga je er zitten, praten over bewegen, en als je dat wilt WW fabrieksvoer kopen (ok, en misschien ook wat leuke kookboeken ;-).
Prachtige samenwerking van miljoenen cellen
Het voelt heel raar om daar naar te luisteren in plaats van te luisteren naar datgene dat alle antwoorden heeft: je lichaam.
Een mooie eenheid van miljoenen cellen die de hele dag door samenwerken alsof ze 1 zijn. Zonder dat je door hebt wat een ongelofelijke mooie dingen ze samen met elkaar doen. Pas als er iets mis was, of als ik pijn had, stond ik er vroeger even bij stil. Of als ik niet zoveel was afgevallen als ik had gehoopt. Dan ook. Eigenlijk dus op niet zo’n positieve manier.
Nu sta ik er elke dag bij stil. Meerdere momenten van de dag. Niet omdat het pijn doet, of niet afvalt. Nee, gewoon omdat we samen zijn. Even voelen wat het nodig heeft, wat het wil. Maar een kort momentje – een glimp van ontzettend blij zijn met die ongelofelijke mooie samenwerking van miljoenen cellen. Voor een paar seconden een soort van verliefd zijn op die grote community van cellen die toch maar weer mooi elke dag wonderbaarlijke dingen doen. Samen met mij. Leven zonder dieet.
Het is goed zo.
Ik lees je geweldig geschreven stukjes, mijn dessertrijstbodem staat in de oven en ondertussen hoop ik van jou iets te leren over het luisteren naar je lichaam.
Ik blijf hier gewoon gezellig bij jou ipv jij bij ons… ?
Hee Daan :-),
wat leuk dat je een berichtje stuurt! Dank je wel voor je compliment *bloos* :-). Ik ben heel benieuwd hoe ie bij jou gaat zijn die rijstbodem. Jou kennende weet je er vast een leuke draai aan te geven :-). Vooral lekker doorgaan met je super geweldige berichten op connect – jammer dat ik die dan niet meer kan lezen. Heb je geen blog zodat ik je berichtjes nog kan volgen? 😉