Diëten werken niet - zou het echt? ⋆ eetsuggestie.nl

Diëten werken niet. Ik had het al vaker gehoord.
En altijd dacht ik: ‘Nou, die van mij wel hoor!’.
‘En bovendien, Weight Watchers is helemaal geen dieet, maar een lifestyle!’

Totaal toevallig kwam ik een video op YouTube tegen van DietsAreFattening die begon te spelen nadat ik een ander filmpje uit iemands playlist had bekeken. En oh my…

Ken je dat moment dat je energetisch de grond onder je voeten voelt wegzakken? Nou, ik had nu zoiets, maar dan alsof er iemand energetisch een deur tegen m’n gezicht sloeg.

Ik had al een tijdje het gevoel dat er iets niet lekker zat voor m’n lijf sinds Weight Watchers overging op het Flex programma. Twee weken geleden volgde ik een online Masterclass Mindful Eating van Dr. Michelle May. Interessant. Ik heb hem sindsdien nog 2x beluisterd. Meer dan interessant dus eigenlijk. Wat daar verteld werd, zette me behoorlijk aan het denken..

Ik ben al zo lang lid van Weight Watchers (en daarvoor twee jaartjes Sonja Bakker). Het werkte met de oude programma’s goed – geen twijfel over. Ik viel af en bleef jaren lang op gewicht als Life Time Member. Maar dus al jaren geld erheen aan het slepen voor de app, WW productjes, en WW kookboeken. Al jaren constant bezig zijn met wat je eet om op gewicht te blijven. Altijd plannen, tellen, dingen niet eten waar je trek in hebt omdat het niet past qua punten. En toen kwam ik dus zomaar DietsAreFattening tegen.

Hoezo een klap in het gezicht?

Ja, zo voelde het echt. Ik kan het niet verklaren, maar het was net of er een drukgolf tegen m’n gezicht knalde. Toen ik wat oude filmpjes van DietsAreFattening bekeek, zag ik ineens wat ik aan het doen was. En waarom dit helemaal niet het ‘probleem’ oplost of gezond is. En je dus weer aankomt als je stopt met ermee bezig zijn. En de reden waarom ik er dus al jaren mee bezig ben: om op gewicht te blijven. Want zelfs in de perioden dat ik niet de WW app had omdat ik het gewoon te duur vond om het hele jaar aan te houden, telde ik stiekem in m’n hoofd nog wel grof wat ik at. Niet meer zo precies, maar het was toch op de achtergrond aan de gang. Het deed een beetje denken aan Mieke Kosters maar die tips zag ik ook ineens grotendeels als tips om een permanente diëter te blijven.

Ik was eigenlijk gewoon nog aan het diëten. Diëten om op gewicht te blijven. Ik was een permanente diëter geworden. En dat was ook de enige reden waarschijnlijk waarom ik op gewicht bleef. En ik had zelf niet eens door dat ik gewoon permanent aan het diëten was..

En toen kwam er nog wat info achteraan over BUIKVET. Over waarom je juist opslag in buikvet kon krijgen met diëten. Ai. Auw. Precies de plek waar ik net iets teveel heb zitten nu na het afvallen, en waar het vroeger juist helemaal niet zat..

Het goede nieuws: ik ben goed in diëten!

Yep. Ik ben dus goed in diëten :-). Dat besefte ik me ineens. Ik had al die jaren niet geleerd om naar m’n lichaam te luisteren en gezond mijn lijf te voeden met de voeding waar m’n lichaam om vraagt… nee, ik had gewoon heel erg goed geleerd hoe je moet diëten en restricties opleggen. En het te voeden zoals WW dat het beste vindt.

Ik geloofde de slogan ‘Weight Watchers is geen dieet, maar een lifestyle‘ ook volledig. Maar na m’n Masterclass Mindful Eating klonk deze slogan ineens totaal niet logisch meer. Dat het geen dieet is, dat klopt eigenlijk van geen kant natuurlijk. Het is wel degelijk een dieet, want je hebt beperkingen in de daginname op basis van punten. En Weight Watchers bepaalt wat veel punten kost en wat niet. Je volgt dus een dieet, want je beperkt je. Dat het misschien niet ongezond is en dat je het je hele leven kan doen, ok, daar zit wat in. Ik ben alleen niet van plan m’n hele leven een paar keer per jaar te gaan betalen voor de app. En al helemaal niet om een permanente diëter te blijven!

Wanneer begon ik vroeger dan nou eigenlijk aan te komen?

Ik heb afgelopen weekend zitten graven in m’n geheugen en in m’n documenten. Eigenlijk kwam ik niet echt aan toen ik zoveel at omdat ik niet zo dun wilde zijn. Ik at jaren lang al zo veel zonder aan te komen. Dat kwam eigenlijk pas toen ik vegetarisch ging eten. Eerst deed ik dat af en toe, en later fulltime onder begeleiding van een diëtist. Ik legde mezelf restricties op dus. Hm. Ook een dieet dus. Sjips, en daarvoor zo super slank toen ik gewoon at waar ik trek in had. Zouden diëten dan echt niet werken? Of is dit gewoon toeval? Ik heb eerlijk gezegd geen idee. Maar dat ik toen van 49kg naar 75kg ging, is wel een feit als ik m’n documenten er op na bekijk.. Die 49kg was overigens gewoon een super gezond bmi toen met mijn leeftijd en lengte.

Gehersenspoeld?

Ik ben er nog steeds een beetje onderste boven van nu ik erover schrijf. Ik voel me een soort van gehersenspoeld. Bespeeld. Ik ben er in getrapt..

Een paar dagen heb ik het gelaten voor wat het was. En toen merkte ik: ik zag ineens dingen anders. Dingen die ik ervoor heel anders zag. Een paar voorbeeldjes van de vele:

De hoeveelheid terugkerende mensen op Weight Watchers Connect bijvoorbeeld die vroeger WW deden en weer aan waren gekomen. Soms zelfs meer dan ze waren toen ze startten. Voorheen dacht ik ‘Oh gezellig, die is weer terug!’. Nu dacht ik ‘Hee, die ook al weer terug. En die ook. En die. En die. Het zijn er eigenlijk best veel.’ Hm.
Dan vallen je ineens de vragen ook op: “Ik heb nog zoveel dagpunten, hebben jullie tips?‘. Vaak waren de rest van de punten al op en zat iemand nog met 0-2 punten over voor het avondmaal. Voorheen zag ik het probleem niet: niets mis mee toch. Genoeg gezonde dingen voor 0sp of weinig. Maar wat je dan dus doet, is de voeding die je gaat eten, bepalen op basis van de punten. Niet op waar je lichaam naar vraagt (buikvet?). Dat zat ineens niet lekker meer, terwijl ik het daarvoor juist als een sport zag.
Vooruit plannen. Vond ik ook nooit wat mis mee – vooruit plannen werkt toch super, en je houdt rekening met je doel. Hm ja, maar eet je dan ook op dat moment wat je lichaam wil eten? Ik heb toch regelmatig met iets op m’n bord gezeten wat vooraf een goed plan leek, maar waar ik op dat moment eigenlijk helemaal niet zo’n trek in had. Hm.
Energie vooraf aanvullen (op tijd eten). Voordat je honger kreeg dus. Oef, deze gaf ik zelf ook wel eens als tip aan anderen – ai! Praktisch. Kon je ook geen rare dingen gaan eten omdat je zo’n immense honger had. Maar je at dus op momenten dat je lichaam nergens om vroeg.
Honger negeren. Ik zag het vaak voorbij komen als mensen echt honger hadden maar geen punten over hadden en niets aan 0sp in de buurt. ‘Gewoon even volhouden, gaat vanzelf weg. Is waarschijnlijk niet je lichaam maar je hoofd.’ Hm. Dus je lichaam heeft honger, maar je eet niet omdat je geen punten hebt en niets in de buurt van 0sp, of omdat je jezelf wijsmaakt dat het niet je lichaam is terwijl je al uren lang honger hebt. Hm.
Ontbijttaartjes..lunchtaartjes..avondtaartjes. Je ziet ze allemaal voorbij komen op Connect. Eigenlijk niet zo lekker als echte taart, maar je went er aan.. Jarenlang hield ik vast aan ’taart is voor feestelijkheden’. Maar vorig jaar heb ik er dan toch eens een geprobeerd als ontbijt. En toen zat ik vanaf toen dus ook minimaal 1x per week aan een ontbijttaartje.. Erg lekker hoor, maar of het nou echt de bedoeling is.. En het maakt feestelijke taart momenten toch stiekem ineens minder feestelijk. En het erge is: ik vond het niet meer raar. Ik vond het normaal om met taart te ontbijten. Zo vreemd als ik eerst vond, zo normaal vond ik het blijkbaar een half jaar later. Hm.

Hoe nu verder?

Ineens dacht ik ‘Ik ga die Masterclass Mindful Eating’ gewoon nog een keer luisteren. Maar toen dacht ik ‘Ja, die heb ik al 3x geluisterd nou, dat schiet ook niet op he…‘.

Laat ik eens het boek van Michelle May kopen via bol.com: ‘Eat what you love, love what you eat – a mindful eating program to break your eat-repent-repeat cycle.’ Dat heb ik dus gedaan :-). En jeempie wat zo’n boekie niet teweeg kan brengen aan inzichten.. meer daarover later ;-). Super contronterend is het boek voor mij.

Diëten werken niet?

Ik weet het nog niet of diëten echt niet werken. Maar ik ga het uitzoeken! Dat ik een permanente diëter was geworden, daar kan ik eigenlijk niet meer omheen.
Ik ga het boek doorlopen en kijken wat ik er daarna van denk. Er is natuurlijk een risico dat er wat gewicht bij gaat komen (owjee!). Daar ben ik eerlijk gezegd eigenlijk wel een beetje bang voor. Ik vind het echt eng. Niet zo heel gek natuurlijk als je al jaren aan het diëten bent om op gewicht te blijven ;-).

En dan nog het dingetje wat vlees eten heet. Ik wil na meer dan 20 jaar vega(n) eten, en nu af en toe een klein stukje vlees of vis, nog steeds niet teveel belabberde dierenlevens op m’n geweten hebben. Wat als m’n lichaam nou ineens bergen vlees gaat vragen… Slik..

Ik heb de Engelse e-book versie gekocht. Dan had ik hem namelijk meteen. Want als ik iets in m’n hoofd heb, en kennis kan vergaren. Tja, dan wil ik dat het liefst ook zo snel mogelijk starten :-D.

Inmiddels ben ik begonnen met lezen, en ik zal zo af en toe hier wat delen van mijn proces. Ik heb al een aantal doorbraken voor mezelf, dus ik heb binnenkort al wat te melden :-).

Doe je met me mee? Durf je de uitdaging aan?

p.s. Michelle May heeft naast ‘Eat What You Love, Love What You Eat‘ ook een aantal vervolgboeken geschreven die ik zelf niet gekocht heb, omdat ze buiten mijn situatie vallen:

Mocht jij wel al een van bovenstaande boeken gelezen hebben, dan ben ik errug benieuwd!