Leven zonder dieet – maand 6 t/m 10: niet meer op de weegschaal
Vijf keer was ik al begonnen aan m’n update over Leven zonder dieet. En vijf keer heb ik het niet geplaatst.
Ik worstel met de woorden sinds ik door heb wat de truc is van leven zonder dieet. Maanden lang had ik geen update meer geplaatst over Leven zonder dieet. Zelfs niet vlak na mijn afscheid op de Weight Watchers Connect community. En dat geeft meteen een idee over hoe het gaat.
Want hoe gaat het nu, 10 maanden lang leven zonder dieet?
Goed. Heel goed.
Sinds de laatste update had ik niet meer op de weegschaal gestaan. Simpelweg omdat ik er niet aan dacht om er op te gaan staan. Ik was er niet mee bezig. Alleen even voor poging 1 van dit berichtje dacht ik dat het misschien wel handig was om er weer eens op te gaan staan. Ietsiepietsie afgevallen. En nog steeds een gezond BMI dus. In de spiegel zag ik het niet eerlijk gezegd.
Inmiddels na dat weegmoment ook een heerlijke vakantie achter de rug en daarna voor poging 6 van dit bericht maar weer eens gewogen. Aangekomen maar nog steeds een gezond BMI. Vind ik het erg dat ik wat ben aangekomen in de vakantie? Nope. Gaat er vanzelf weer af.
Het boek waarmee dit allemaal begon
Het boek ‘Eat what you love, love what you eat‘ waar ik mee begon in m’n eerste berichtje in de categorie ‘Leven zonder dieet‘, dat heb ik heel eerlijk gezegd niet uitgelezen.
Super leuk boek. En zeker super nuttig voor me geweest in dit hele proces. Het heeft veel op gang gebracht bij mij. Maar het was niet de oplossing. Voor mij. Het laatste wat ik las, ging over het jojo-en binnen korte tijd (bij mij binnen 1 dag met Weight Watchers).
En toen las ik verder, en kwam er achter dat dit boek ook weer allemaal ideeën bracht over hoe je het wel moest doen, en hoe je het niet moest doen. Regeltjes, regeltjes, regeltjes. Dat was ik beu. Dat was weer de antwoorden buiten mijzelf zoeken. Iemand anders z’n ideeën volgen. En dat lost op de lange termijn niets op..
Nee, de antwoorden buiten mezelf zoeken, lost niets op. Voor mij. Daar was ik wel achter inmiddels. Iedereen is uniek. Wat voor de een werkt, hoeft niet voor de ander te werken. Het boek ligt ergens in m’n e-reader weg te stoffen.
Ik liet het los
En dus liet ik het los.
Compleet.
Ik stapte niet meer op de weegschaal. Kwam niet meer op WW Connect. Ik hield me niet meer bezig met ‘heb ik honger, of niet’. Of vragen als ‘Waar heb ik trek in?’. En ik bedacht geen slankere versies van recepten meer (iets waar ik eerlijk gezegd best goed in ben). Dacht niet aan ‘balansen’ of consequenties, niet in teveel of te weinig. Las geen kookboeken meer. Dacht überhaupt niet meer dat het ene voedingsmiddel ‘beter’ was dan het andere, of ‘gezonder’ dan het andere. Al m’n gedachten en gedachtepatronen over voeding, het lichaam, beweging, slaap, en meer, liet ik voor wat ze waren.
Een reboot. Niet meer meegaan in het massabewustzijn.
Ik was gewoon mezelf. Als een kind van 1. Ik accepteerde, en liet toe & liet los. Ik at waar ik trek in had zonder er bij na te denken.
Rust.
Ik bleef op gewicht.
Zo makkelijk was het.
Achteraf gezien.
Het lichaam kan heel goed voor zichzelf zorgen. Dat kon het al voor ik me bezig ging houden met bepalen hoe het werkt of waar je wel of niet dik van wordt.
De truc
Als ik op mezelf terug kijk besef ik me maar al te goed: het klinkt zo makkelijk om al je ideeën als mens over alles om je heen en over hoe het lichaam werkt, wat goed of slecht is, over slaap, over bewegen, over wat gezond of niet gezond is helemaal los te laten. Maar dat is het niet. Als je dit nu leest dan merk je dat waarschijnlijk ook meteen. Grote kans dat als ik roep dat je kunt eten wat je wilt, dat je denkt ‘Nou er zijn toch echt wel ongezonde dingen hoor… En je lichaam heeft toch echt dit of dat nodig. Of: als ik elke dag pizza eet dan ben ik een viertonner!’
Zit ik in de buurt? 😉
En toch is het ook weer wel super eenvoudig als ik het nu bekijk. Ik snap nu maanden later ook waarom ik losliet, wat het precies is wat ik losliet, wat de ’truc’ was, waarom dat het juiste moment was om los te laten, waarom dat zo goed werkte en waarom alles gewoon vanzelf gaat en je er helemaal niets aan hoeft te doen.
En de ’truc’ is vast heel anders dan je verwacht… 😉
Ik ben er van overtuigd dat het basis principe voor iedereen kan werken op z’n eigen unieke manier. Maar dat het niet voor iedereen even makkelijk zal zijn. En dat de persoonlijke uitdagingen die je tegen gaat komen tijdens het proces voor iedereen uniek zullen zijn (en daardoor ook prachtige verhalen – hoe moeilijk ze op dat moment ook waren). Ik heb zelf inmiddels al een hele berg teksten vol met verhalen van waar ik allemaal tegenaan liep (deze staan niet online). Ik koester ze want ik weet nu hoe makkelijk het eigenlijk was, en hoe moeilijk ik het mezelf maakte.
Maar de truc zelf.. daarvan ben ik overtuigd dat het voor iedereen kan werken die het toestaat.
