Het jojo-effect binnen 1 dag
Jaren lang was ik aan het jojo-en binnen een dag kwam ik achter. Ik hield m’n gewicht stabiel als Life Time Member door eigenlijk permanent te dieten, en te jojo-en. Vaak zelfs jojo-en binnen 1 dag: het jojo-effect binnen 1 dag..
Alle overige blogs over dit onderwerp kun je vinden onder de categorie ‘Leven zonder dieet‘.
Eat What You Love, Love What You Eat – Hoofdstuk 1 (gedeelte)
Ik heb inmiddels een gedeelte van Hoofdstuk 1 gelezen uit het boek ‘Eat what you love, love what you eat‘. Het begon met dat je niet de controle hebt, maar de leiding. Hm. Een control dingetje :-).
Er werd een mooi voorbeeld gegeven van hoe de meeste mensen starten met afvallen. Ik vond het best herkenbaar. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor wat ik om me heen zag bij anderen. En dan dat innerlijke stemmetje. Het stemmetje dat zei ‘En nu is het genoeg, ik ga afvallen! Alle troep de deur uit, planning maken, en go!’. Maar ook het stemmetje dat later dan zei bij het zien van snoep ‘Je bent zo goed bezig, je kunt best een snoepje nemen. Of je neemt er nog eentje en wandelt morgen gewoon wat meer’. Dat stemmetje dat dan vervolgens na die paar snoepjes zegt ‘Je hebt het nu al verknald, dus het maakt nu toch niet meer uit. Eet de rest ook maar op’. En als je dat dan doet, dan roept dat stemmetje ineens ‘Hoe kon je dat nou doen! Wat een prutser ben je toch! Je moet je wilskracht inzetten en er weer voor gaan’.
Aha! Wat zegt dit? Dat het stemmetje gewoon niet te vertrouwen is. De ene keer zegt ie dat je er wat aan moet doen, het volgende moment saboteert ie je, en dan gaat ie je ook nog de grond in stampen! Lekker dan.. Ik had gelukkig geen last van doen wat het stemmetje zegt, maar het stemmetje in m’n hoofd was wel degelijk aanwezig. En dat is eerlijk gezegd best irritant. Het is net alsof je de hele dag door advies krijgt van een soort van wispelturige kleuter. Er niet naar luisteren ging goed maar vermoeiend was het wel nu ik er zo op terug kijk.
Nadenken over jezelf en anderen
Er werden wat nadenkertjes gegeven over mensen die diëten en mensen die niet nadenken over voedsel maar slank blijven. Ik had veel momentjes dat ik dacht ‘oeps..’.
Dan wat voorbeeldjes van Instinctive Eating, Overeating, en Restrictive Eating. Voor alle drie de typen werden de volgende punten uitgelegd: Why, When, What, How, How much, Where. Super handig. De mensen die (onbewust) aan Instinctive Eating doen, dat zijn de mensen die leven zonder dieet. Zij eten alles wat ze willen, ze eten als ze honger hebben, en hun energie wordt besteed aan ‘het leven leven’.
Het jojo-effect binnen 1 dag qua eten
Oef. Ik was vroeger altijd een Instinctive Eater, das duidelijk. Mijn eetgedrag werd voornamelijk bepaald door interne lichamelijke prikkels. Ik bepaalde op het moment dat ik honger had, wat ik ging eten. Ik was verder de hele dag niet met voedsel bezig.
Daarna was ik afwisselend een Restrictive Eater en Overeater, oftewel ik zat in de eat-repent-repeat cycle (soms binnen 1 dag). Ik was veel met eten bezig. Eigenlijk werd eten toen grotendeels bepaald door externe factoren: punten die op moesten of die niet overschreden mochten worden, aanwezigheid van lekkers voor m’n neus, sociale druk, schuldgevoel, planningen, tijdstippen, aantal maaltijden per dag, goede en slechte keuzes (veel of weinig punten), minder gezonde dingen voor zo min mogelijk punten maken, de ene dag meer eten vanwege een etentje, en de andere dag (of rest van de dag) er extra goed rekening mee houden. Of de hele dag voornamelijk groenten en fruit omdat je ’s avonds uit eten gaat.
Dat was eigenlijk het jojo-effect, maar dan in korte golven: soms zelfs binnen 1 dag. Goh, ik had eigenlijk niet door dat ik aan het jojo-en was.
Dus in plaats van een paar goede maaltijden te eten als ik honger had, was ik de hele dag aan het inplannen, tellen, regelen, en compenseren. Dat compenseren was vooral nodig sinds WWFlex met allerlei uitzonderingen. Het paste gewoon niet goed qua punten als je vega(n) eet maar geen soja en niet teveel eiwitten. Daar kwam bij: schuldig voelen als je eens wat ongezonds at, of over je punten heen ging. Dat had ik later een stuk minder, maar in het begin was dat er zeker. Als ik veel sociale dingen had, dan kwam er later toch ook vaak een gevoel van onvrede. ‘He jakkes alweer een etentje – zo schiet het nooit op!’, of ‘Zo groei ik weer dicht!’. En als je dan een tijdje alle juiste dingen at, dan was je weer goed bezig maar voelde je alsof je al dat lekkers werd ontnomen en wilde je dat juist. Avocado bijvoorbeeld. Kost veel puntjes bij WW en oh wat had ik daar toch steeds trek in maar ja, die punten he.. En dan uiteindelijk alles inplannen zodat het lekkers in je punten past. Laat ik het zo zeggen: nu ik erop terug kijk, besef ik me dat het me al die jaren heel wat energie kostte om er zo mee bezig te zijn.
Volgens de schrijfster kom je in een staat van Mindful eten en leven zonder dieet als het meer als een pendule gaat verlopen in plaats van als een op en neer gaande jojo. Voel je de rust al meteen als je denkt aan zo’n slinger van een klok die heen en weer zwalkt van links naar rechts, en terug, in een lichte boog? En de stress van zo’n hyper jojo die met knallende eindpunten weer terug schiet?
Ik wil ook een pendule zijn :-).
