Over de oprichtster van eetsuggestie.nl
Ik ben altijd al dol geweest op eten: dat is er een beetje met de paplepel ingegoten thuis. We moesten alles proeven en dan pas mochten we zeggen dat we iets niet lekker vonden of juist wel. Stelregel was dat alles eerst puur geproefd moest worden, dus zonder sausjes, zonder extra zout, peper of kruiden.
Het koken werd thuis al vroeg gestimuleerd: mijn broertje hielp al mee in de keuken vanuit z’n kinderstoeltje nog voor hij kon lopen. Mijn moeder is een geweldige kokkin: ik kan me maar een handjevol gerechten bedenken die ik niet heb opgegeten en mijn geheugen gaat terug tot toen ik 1,5 jaar oud was. De rest was allemaal om te smullen en heel gevarieerd. Als klap op de vuurpijl kan mijn vader ook nog eens heel goed koken: ik heb letterlijk een jeugd om van te smullen gehad :-).
Een opleiding tot kok heb ik nooit gedaan, maar ik vind het wel leuk om af en toe eens een workshop te volgen op kookgebied. Vooral de kook-workshops bij De Librije behoren tot mijn favorieten.
Ik ben opgegroeid als vlees- en viseter. Tijdens mijn tienerjaren heb ik wel perioden gehad dat ik het niet zo prettig vond om vlees te eten. Meestal kwam dat als we koeien van dichtbij hadden gezien. Ik vond het dan erg moeilijk om een biefstukje te eten: mijn gedachten gingen dan steeds weer terug naar die lieve koeienogen. Mijn ouders waren daar heel gemoedelijk in: ik hoefde het niet op te eten als ik dat niet wou. Toch waren deze perioden altijd maar van korte duur en ging ik uiteindelijk steeds weer terug naar vlees eten.
Sinds 1998 ben ik begonnen met langzaam aan af en toe vegetarisch te eten. In het begin alleen een paar keer per week, maar al snel merkte ik dat ik me fysiek veel beter voelde als ik vegetarisch had gegeten. Geen duf en moe gevoel meer na het eten: veel meer energie over. Zo langzaamaan is dat steeds meer uitgebreid. Ik heb bij een dietiste advies gevraagd en dat heeft me heel veel goed gedaan. In het begin snakte ik nog wel eens naar een balletje gehakt, en als m’n lichaam er zo erg om vroeg dan nam ik het op die momenten ook maar gewoon. Maar dat snakken naar werd steeds minder en minder. Uiteindelijk is dat helemaal verdwenen op zo’n 2 dagen in de maand na. Dat heeft wel een jaar of 4 geduurd.
Sinds 2010 heb ik ervaren dat het in sommige vakantielanden nog best lastig is als vegetariër, vooral op kleine eilandjes waar mensen voornamelijk vis eten. Het enige vegetarische is dan meestal een ommelet en daar word je ook niet blij van als je dat 14 dagen lang moet eten (je reisgenoten ook niet overigens ;-). In die gevallen nam ik soms een stukje vis of een beetje kip, maar dat ging niet zo goed met mijn buik: ik blijk inmiddels een babybuikje te hebben wat betreft het verteren van dierlijke producten.
Sinds die tijd train ik m’n buik om vis en kip te eten als ik naar zulke vakantielanden ga. Dat doe ik een paar maanden voor de vakantie start en ik beperk het tot 2x per maand. Dat lijkt voldoende te zijn om niet de hele vakantie op het toilet te hoeven doorbrengen. Wel luister ik naar wat m’n lichaam wil op vakantie: alleen als ik er trek in heb dan zal ik het nemen. Wat dat betreft ben ik dan een soort van part-time-vakantie-vegetariër maar de rest van het jaar voornamelijk vegetariër.
Als je vragen hebt of misschien wel tips voor leuke onderwerpen op de site die de wereld niet mag missen, dan hoor ik heel graag van je!
groetjes,
Chantal